Terwijl ik bezig ben met de wekelijkse interieurverzorging en onze grote, glanzende tv afstof denk ik aan alle mogelijkheden die je tegenwoordig hebt. Uit alle providers kozen wij voor Telfort internet en tv. Onder andere omdat zij ook zulke mooie oplossingen hebben voor het wegwerken van ontsierende kabels. Zoals de kabelgoot: een simpele, goedkope oplossing waar je alle bedrading in kunt wegwerken.

Vroeger, bij ons thuis, stond de tv weggewerkt in een groot wandmeubel achter 2 eiken deurtjes. In de 70-er jaren veroverde Peyton Place het televisieland. Ondanks alle ontkenningen wilde vaderlief deze moeder aller soaps eigenlijk ook meekijken. Hij verrekte elke week zowat z’n nek om om het hoekje van het deurtje te kijken. Om maar niets te missen van deze voorloper van “Goede tijden, slechte tijden”.

Vaak verzuchtte hij: “had ik maar een lange aanwijsstok”. Zodat hij niet iedere keer hoefde op te staan als hij een andere zender wilde opzetten.

Hij moest eens weten wat voor vlucht de ontwikkelingen hebben genomen. Afstandsbedieningen zijn heel normaal geworden voor radio en tv. En wat de apparatuur in een kast betreft: Je kunt zelfs zappen door de kastdeurtjes heen!

Er zijn sets op de markt die middels zenders signalen opvangen van je afstandsbediening. En deze dan doorzet via de zender naar je tv!

Jammer genoeg zit aan al die moderne apparatuur van laptop tot tablet en natuurlijk tv en radio altijd van die lelijke kabels. Zeker als het kantoor schoongemaakt en gestofzuigd wordt is het een drama. 2 Bureaus, 2 laptops en 2 bureaustoelen. Dat is nog te overzien, maar de spaghettidraden onder de beide bureaus niet! Twee grote, onontwarbare kluwen, variërend in kleur van oranje tot zwart, spierwit en beige. Vastgeklonken aan lelijke stekkerdozen. Zodra ik met de stofzuiger in de buurt kom springen de stofvlokken in het rond. Zich een weg zoekend in de dradenwirwar. En daar schijn je nu kabelboxen voor te kunnen aanschaffen. In kekke kleuren je kabeljungle opgeruimd!

Het kost me al moeite genoeg om mijn huiskamer opgeruimd te houden. Elke vrijdagochtend na de wekelijkse poetsbeurt denk ik: “een opgeruimd huis zorgt voor een opgeruimd hoofd”. Een waarheid als een koe. Heerlijk, zo’n opgeruimd huis! Jammer genoeg duurt het nooit heel lang. De grote eettafel is een makkelijk slachtoffer voor allerlei troepjes en lectuur. Voor dat katern, nog te lezen, van de krant. Een uitgescheurd recept, pen, papier, een tijdschrift of dat boek. Alles vindt langzaamaan weer een plek op tafel. Terwijl ik ook vriendinnen heb die hun stulpje altijd pico bello op orde hebben. Je kunt er aanbellen op de meest onverwachte momenten. Tot en met de slaapkamers; nergens een rommeltje te bekennen. Ik benijd ze, ik beheers deze kunst helaas niet.

Toch maar eens wat van deze slimme, opgeruimde oplossingen aanschaffen voor het wegwerken van mijn snoeren. Als deze doorn in het oog is verdwenen, dan… hoef ik alleen die tafel nog maar leeg te maken…