Daar is ie dan: mijn tweede boek. “Lisette’s letterconfetti” verschijnt op 13 november a.s.
Bij mijn tweede bundel had ik een beetje hetzelfde gevoel als bij mijn tweede zwangerschap: Wordt het met nummer 2 net zo mooi als bij nummer 1? Vanaf de eerste seconde dat ze er was verdween mijn angst hiervoor. Het was net zo geweldig…
En nu, nu ben ik net zo blij met deze bundel als met mijn eerste. Spannend blijft hoe de buitenwereld het gaat vinden. Vinden ze het net zo leuk, hebben ze er net zo van genoten als ik van het schrijven? Ik hoop het te gaan horen!
Maar boven alles hoop ik dat lezers plezier beleven aan mijn kleine verhalen. Zeker in deze angstaanjagende tijd van crisissen, die van oorlog en van energie, van stikstof en polarisatie van onze samenleving. Een akelige periode vol onzekerheid.
Dat mijn letterconfetti maar mag zorgen voor een kleine ontsnapping uit de hedendaagse werkelijkheid.
Hopelijk houden we oog voor elkaar én houden we elkaar vast, indien nodig. Maar vooral ook: blijven we lachen óm en met elkaar, en koesteren we onze vriendschappen!
De bundel is via mij te bestellen. Mail hiervoor even naar lisette.weekers@hotmail.com
‘Groots en meeslepend leven’, mijn eerste eigen verhalenbundel.
Na vele blogs op Woonruimtelijk.nl en verschillende stukken in o.a. het Eindhovens Dagblad, de Metro en de Margriet, ging mijn langgekoesterde droom dan eindelijk in vervulling: het uitbrengen van mijn eerste eigen verhalenbundel. Korte, uiteenlopende verhalen, alle voorzien van een humoristische twist. In “Groots en meeslepend leven’’ neem ik je mee in de mooiste, gekste en meest gewone momenten in mijn leven.
“Het leven zelf schrijft vaak de mooiste verhalen, en ik vertrouw ze graag aan het papier toe.”
In mijn stukken komt het hele leven voorbij: van eerste kus tot bedonderd worden en betaalde liefde. Van weer even 7, kinderarbeid tot Kerst vroeger en Sint nu. Van proletarisch winkelen tot coupe Rattenkopje. Van afvallen tot een witte bruiloft. Vasthouden en loslaten, met humor en ontroering.
Sneakpeek
Uit: “Rattenkopje”
Na jarenlang het gehate kapsel noodgedwongen te hebben gedragen, mocht ik éindelijk mijn haren langer laten groeien op de middelbare school. Ik wilde graag de woeste haarlook van Blondie of het speelse kapsel van Madonna. Maar, ocharm, tevoorschijn kwam een wijduitstaand kapsel met droog, pluizig, kroezend haar. Ook wel door enkele complimenteuze klasgenoten betiteld als “hooiberg”.
Uit: “Proletarisch winkelen”
Op hoge, zenuwachtige wiebelbenen loopt ze, quasi nonchalant van het terras. Zodra ze een vijftigtal meter verder zijn fluistert buurmanlief moeder waarschuwend in het oor: “Die Polizei, die Polizei”. Nerveus zet “moedertje lief” het op een lopen. Een onervaren dievegge, die in haar haast om weg te komen struikelt over haar eigen onderdanen, de twee zo begeerde glazen belanden in honderden glasscherven op de stoep.
Uit: “betaalde liefde”
We kunnen onze ogen niet van elkaar afhouden; hier helpt geen vadertje lief aan. Het vriendengroepje vertrekt en ik zie mijn broertje me vrolijk wenken. Kort en zakelijk legt hij uit dat hij er geen problemen mee heeft dat ik met deze Italiaan even ga praten, maar dan zal hij zich wel erg vervelen. Dus als ik een paar honderd lires voor hem heb zorgt hij wel dat hij zich alleen een uurtje vermaakt in de spelletjeshal, zonder dat ons pap het te weten komt… Deze kleine sjacheraar heeft me in de tang.
