We zouden voor onze trouwdag een dagje weg gaan samen en de keuze viel op Delft. Nog nooit geweest, oud, grachtjes en die Oude en Nieuwe Kerk met de historie van ons Koninklijk Huis. Jammer genoeg waren wij er op een zondag en waren beide kerken potdicht en dat bleven ze ook de rest van deze dag. Terwijl ik er vanuit ging dat juist op deze dag de deuren van de kerken wagenwijd open zouden staan.

Maar “ieder nadeel heb z’n voordeel” zoals Johan Cruijff al dichtte en dat was nu ook weer het geval. Tijd over, dus tijd voor een uitgebreide stadswandeling met een uitwijk naar buurtgemeente Rijswijk.

Hier is een oud, klein fabriekje, waar Delfts Blauw nog met de hand beschilderd wordt, gevestigd. Mét bovendien gratis rondleiding.

Vroeger vond ik ze echt spuuglelijk, die grote, met blauw beschilderde vazen onder de hanggordijnen in de vensterbank. Of de klompen, molens en kussende boertjes en boerinnetjes, in Delfts Blauw.

Maar als je in het centrum van Delft rondkeek was ik blijkbaar de enige die daar zo over dacht: De tientallen toeristen kochten gretig in bij de verschillende winkels met Delfts Blauw assortiment. Zeker de Chinezen, die letterlijk middels busladingen werden gedropt op het plein lieten zich niet onbetuigd. Bepakt en bezakt met tulpenvazen, wandborden en klokken in het bekende blauw lopen ze met hun schatten rammelend in de tassen weer terug naar de gereedstaande bussen.

Na ruim een uur wandelen staan we voor PAAUW, oftewel “the Delft blue factory”. Ja, ja, ook hier weer Engels voor een super Hollands product. Lang leve de toeristen! Na binnenkomst worden we op een bankje geplant om even te wachten op de eerstvolgende rondleiding.

https://www.heinendelftsblauw.nl/delfts-blauw/pauw

Een bebrilde, serieus kijkende meneer, haalt ons na een minuut of 10 op en leidt ons via de trap naar boven, naar het walhalla van het beroemde blauw. Er volgt een levendige uitleg over mallen en ovens en we mogen een blik werpen op het werkatelier, bezaaid met kwastjes en verf-attributen.

Op het moment dat we aankomen bij een muur met daarop een 8-tal borden, het proces van blank tot blauw, wordt onze rondleider pas echt enthousiast.

Bevlogen verhaalt hij over de handbeschilderde borden, de creativiteit en het precisiewerk. Het urenlange priegelwerk waardoor het niet goedkoop is én het vele namaak op de markt.

Hij vertelt waar je aan kunt zien dat het écht in Delft en omgeving is gemaakt. En alle andere komen waarschijnlijk uit dat supergrote kopieerland China.

Grappig te bedenken dat de chinezen de halve wereld overvliegen om hier op de markt in Delft een Delfts Blauw aandenken te kopen, wat zomaar bij hen thuis in China op de hoek gemaakt zou kunnen zijn…