De kaartjes voor de beurs waren maanden geleden al gekocht, de treinkaartjes uitgeprint. Mét gratis broodje en sapje van de bakkerijketen. Dus eerst naar de bakker en toen met z’n drietjes snel naar het station, voor de trein van 9.17 uur. We zijn er helemaal klaar voor. De NS jammer genoeg niet.

Het is stil op het spoor, des te drukker op het perron; alle treinen naar Amsterdam rijden voorlopig niet. Grrrrr. Dus wachten, wachten, wachten. En uiteindelijk maar omwegen bedacht om toch vandaag nog bij de RAI te arriveren. Van Eindhoven naar Tilburg in een trein met vertraging onderweg. Vervolgens in de trein naar Rotterdam, met als eindbestemming Schiphol Airport. Hierna nog maar 1 keer overstappen…

Als we 5 minuten in de trein zitten krijgt de vriendin naast mij hem het eerst in het vizier: erg “appetijtelijk” is haar mening. En inderdaad: hij is in uniform, jong, modern gekapt en charmant. Zeker wanneer hij zijn functie van “Train manager”, zoals te lezen op zijn badge, waarmaakt. Hij staat de treinpassagiers in 3 verschillende talen vloeiend te woord. Vooral het Frans komt aantrekkelijk uit zijn mond gerold.

Het Nederlands wat hij vervolgens tegen ons bezigt klinkt net zo melodieus, maar inhoudelijk veel minder aantrekkelijk. Hij trekt zijn gladde voorhoofd in rimpelstand terwijl hij onze Spoordeelwinkel-kaartjes bekijkt en zegt: “Dat is dan 10 euro boete p.p., want u bent in een IC gestapt, met eindbestemming Schiphol. Hieraan zijn extra kosten verbonden, die niet in uw treinkaartje verdisconteerd zitten.”

Vervolgens komt er uit onze monden ook niet veel attractiefs ; een stormvloed aan protest en gemopper; 2 uur vertraagd en nog boete op de koop toe. Hij vertrekt geen spier, onze “train manager” en trekt zich even terug in de coupé naast de onze, waarschijnlijk om de boete-administratie eens even goed te gaan regelen. Zonder hierbij afgeleid te worden door drie klagende, jeremiërende dames.

Uiteindelijk komt hij terug, met een kleine blos op de wangen, aangestaard door drie paar boze ogen. “Dames”, zegt ie: “ik vind het bijzonder vervelend voor u, vandaar dat ik er 1 boete van maak van 10 euro, te betalen door jullie drieën”.  Dankbaar en nog een beetje na pruttelend aanvaarden wij zijn geste. Beleefd knikt hij ons toe en wenst ons een oprecht fijne dag: een ware manager! Wat ons betreft mag hij de baas worden van alle treinen van de NS!

En dan, eindelijk, óp naar Amsterdam!