Het is helemaal van nu: teksten aan de muur. Was dat in mijn puberteit maar zo geweest. Samen met vriendinnen voortdurend verliefd en heel wat mooie poëzie overgeschreven in onze dagboeken.

Eén vriendin en ikzelf waren zó voortdurend “in love” op onbereikbare “lekkere stukken”, zoals een lekker ding werd genoemd in de 70-er jaren, dat we zelf ook heel wat afgeschreven en bedacht hebben aan kwijnende liefdesgedichten. We hadden er alle muren van onze puberkamers mee kunnen behangen…

De enige tekst die je toen in huiskamers zag, stond op een tegeltje, met zinnen als: “van het concert des levens krijgt niemand een program”. En, later, in bijna elk huis de tekst van het gedichtje van de onvolprezen Toon Hermans van een vriend: “Je hebt iemand nodig, stil en oprecht…. “

De teksten die je nu overal ziet worden gegroepeerd in een mooi hoekje, in modern lettertype of juist Old School. De eigenwijze lessen van Loesje, hoogdravende zinnen of teksten die je overal terugziet;

Zoals: “live, laugh, love” of “I love you to the moon and back”, “home is where the heart is”. “in dit huis hebben we plezier” etc.etc.

Hoe leuk zou het nu zijn om teksten die je niet overal ziet te gebruiken, zoals bij de wasmand in de badkamer: “ als het niet in de mand zit, wordt het niet gewassen” of bij de sokkenlade: “waar is die tweede sok? “.

Of zoek een leuke tekst uit een vroeger poëzie-album (spreek uit als poezie-album) en schrijf dit over,

Óf je een (deel van) je favoriete songtekst

Óf dat lieve briefje van de kind dat je hebt bewaard met al die spelfouten,

Óf inderdaad dat kwijnende liefdesgedichtje, overgoten met jeugdige verliefdheid,

Schrijf het over of gebruik het origineel. Véél origineler dan wat anderen voor ons verzinnen!