Twee kasten is onze zonnige woonkamer rijk. De eerste is een boekenkast zo groot als de muur van onze aanbouw. Helemaal vol met je raadt het al: boeken. De oude verzameling van de oorlogsboeken van L. de Jong, en de complete Winkler prins, erfenis van schoonvader. Verder heel veel werk van Simon Carmiggelt en nog veel meer meesterwerkjes die ik graag bewaar en herlees. En natuurlijk alle ouder- en nieuwerwetse fotoalbums. Dus zolang wij hier wonen, blijft deze onmisbare kast staan.

Een ander verhaal is de tweedeurs “antieke” kast. Dit model vond ik toentertijd geweldig, liefst echt oud. Helaas liet de inhoud van de portemonnee de aanschaf van een authentieke antieke jongen van dit formaat niet toe. Dus namen wij onze toevlucht tot een tweedehands exemplaar.

In Utrecht stond zo’n gedroomde kast. We werden meegevoerd naar het souterrain waar de kast stond; onder het stof en gebruikt als opslag voor hun tuinkussens. Leuke poten (vast design?!), krakende houten panelen en een oude look.

Manlief begint aan het uit elkaar halen van de kast, veel losse plankdelen en oude verbindingsstukken. En zo rijden we bepakt en bekast terug naar Eindhoven. Waar het nog een hele puzzel is het oude beestje weer op de juiste wijze in elkaar te monteren.

Eindelijk, eindelijk, staat ie dan, zuchtend en kreunend op zijn ouwe pootjes. Bij nadere inspectie blijkt de vorige eigenaar de buitenkant met een bijzondere wax te hebben geïmpregneerd. Beetje druk en glanzend, maar allá hij staat.

Wanneer we de kast opendoen kijken we in grote kieren en horen we het houten bergmeubel piepen in al z’n voegen. Eigenlijk rijp voor het kasten-bejaardentehuis begint ie bij ons toch nog aan een tweede jeugd. Een handige vriend maakt nieuwe eiken planken op maat. Een tijd later dreigt het kastendak in te storten en ook dit wordt weer gerepareerd.

Ook Minnie en Mickey, huismuizen, die ons huis tijdens een winter uitkozen als domicilie, vonden de kast een walhalla met al die hoekjes en kiertjes. Middels gaas, gespannen achter de kast en een klem eronder, viel er, gelukkig, niet een lijk uít maar naast de kast…

Nu, na jaren trouwe dienst, als drager van glaswerk, serviesgoed, schalen en manden is dan ook het slot kapot. De linkerdeur hangt uit de voegen en de deur blijft nu dus voortdurend open. En zo’n opruimerige huisvrouw ben ik nu ook weer niet dat de inhoud een feestje is om naar te kijken.

Dus zullen we eraan moeten geloven en op zoek moeten naar een nieuw exemplaar. Ik zal manlief maar niet op de kast jagen en weer voor een goedkoop duurkoopje gaan. Nee, we gaan nu voor een nieuwe, trendy opbergmeubel.

En, door schade en schande wijs geworden neem ik mijn ervaring mee bij de aankoop van een nieuwe kast. Zoals door zijn:

• voor kleine prulletjes en bewaardingetjes zijn laatjes veel praktischer dan rieten manden op de bodem van de kast.
• Verberg je rommel achter dichte deurtjes, laat je eyecatchers stralen op open planken
• Trolley-kasten met wieltjes eronder zorgen dat je gemakkelijk kunt schuiven en herplaatsen
• Kasten, bestaande uit modules, daar kun je mee blijven experimenteren
• Gebruik eens een open vakkenkast als room-divider

En het is een nieuwe kastenwereld die voor me opengaat wanneer ik eens onderzoek doe via internet; dat wordt nog een moeilijke keuze. Welke zal het worden: deze vintage locker-kast, of misschien toch deze open kast van staal en hout, of deze vitrinekast of of of….Dat wordt wikken en wegen. Ik zie ook prachtige exemplaren wandkasten, die onze aloude, beetje gedateerde, boekenkast zouden kunnen vervangen. Dat worden er dan dus twee. En ik zal manlief niet te snel op de kast jagen en hem pas tijdens onze kastenjacht onthullen dat we niet naar 1 maar naar 2 kasten op zoek zijn…