Ik zie een grote bestelbus voor de deur staan en even later gaat de bel. Benieuwd voor wie ik nu weer een pakje moet aannemen loop ik naar voren.

Verrast ben ik wanneer de chauffeur mijn naam noemt en mij een lange, smalle kartonnen doos overhandigt. Weer binnen kan ik mijn nieuwsgierigheid nauwelijks bedwingen en ik ruk de kartonnen verpakking los.

Tot mijn verrassing komt er een klein weelderig sinaasappelboompje tevoorschijn, vol van frisgroen blad en feloranje mini-sinaasappeltjes. Cadeautje van mijn jongste dochter. Ik ben er heel blij mee. En moet denken aan mijn allereerste grote-mensen-baan bij een vooraanstaande makelaar.

Hij had domicilie in een, uiteraard, prachtig oud pand in het centrum van Eindhoven. In zijn kantoor een 3 meter lange tafel met dik eikenhouten blad. Erop in koperen ketel een sinaasappelboom, waar de oranje vruchten als sappige zonnen aan groene takken deinden. Als een mannelijke makelaar van middelbare leeftijd zonder groene vingers zo’n exemplaar jarenlang zo in leven kon houden, dan moest het mij ook zeker lukken. Toch??

Ai, ai, dat viel nog niet mee…de blaadjes gingen een beetje hangen en de mini-sinaasappeltjes begonnen beetje bij beetje te verschrompelen. Voor raad en advies maar weer mijn toevlucht gezocht tot meneer Google. En dan blijkt het wel een heel veeleisend boompje te zijn; standplaats moet zonnig zijn, maar ook weer niet té, dan kunnen de bladeren nl. verbranden. Het boompje gedijt het best in voedingsrijke bodem in ruime pot. Ze verdraagt geen lage temperaturen, wel veel licht graag. Voeding: tijdens groeiperiode wekelijks bijvoeding geven, in de winter de boel laten rusten. Verpotten: aan het eind van het oogstseizoen in oktober. Water: houdt van natte wortels, potgrond dus altijd lichtvochtig houden, niet teveel water. En dan komt nog het hoofdstuk snoeien: nodig wanneer boom te groot wordt.

Nou, dat laatste is dan gelukkig een probleem waar ik niet mee te maken heb. Ik heb de boom al verzet van de eettafel naar de vensterbank met verwarming. Vervolgens naar de vensterbank in de zon. Ik heb begoten met regenwater tot ik dacht dat de wortels nat waren. En elke dag even liefdevol toegesproken. Bovendien beloofd dat wanneer ze braaf zou zijn ze over een paar weken de tuin in zou mogen.

Helaas, helaas, het heeft niet mogen baten. Het werd i.p.v. een snoei-festijn een herfstachtig tafereel. De eerst nog zo frisse blaadjes kreukelden zich ineen en vielen langzaam één voor één van de takjes. De kleine sinaasappeltjes schrompelden vervolgens ineen als de wangen van een oud besje. Om vervolgens het voorbeeld van de blaadjes te volgen…

Wanneer de laatste nog aan de takjes bungelen stapt de vriendin met de groene vingers over de drempel. Aandachtig bekijkt ze het resultaat van al mijn inspanningen en neemt even later gedecideerd plant en pot mee naar de bescherming van haar serre. Even later krijg ik van haar een mailtje:

“Ik heb ook op internet gespeurd, maar zie al wel meteen, dat dit geen gemakkelijke planten-bomen zijn.

Ik ga mijn best doen, hij staat nu lekker warm en licht in de serre. Als er grote veranderingen zijn, stuur ik je wel een foto”..

 En nu maar afwachten dan, of de boom weer bloeien wil…