De koning was jarig en ík vierde meer dan een week feest! Ik won een schrijfwedstrijd en mocht onze koning op koningsdag mijn verhaal over Máxima voorlezen.  Op de kop af 1 (!) minuut mocht het voorlezen duren. Wat heeft die minuut me veel gebracht.

Eindelijk weer een bezoekje aan de schoonheidsspecialiste, jong en blij weer aan de slag te zijn was ze. Ik, iets minder jong, liet me graag uurtje verwennen door haar. Dan de personal shopping afspraak samen met een adviserende vriendin; de setjes kleding hingen al klaar. Er werd cappuccino geschonken, gepast en gekeurd, drie rondes lang. Om uiteindelijk te eindigen met de eerste jurk, waar ter plekke een drukker werd aangezet om het zicht te ontnemen op koninklijke inkijk. Een lieve vriendin tipte het Eindhovens Dagblad: hoera, ik was nieuwswaardig!

De volgende dag stonden er een fotograaf én een journalist op de stoep. Omroep Brabant meldde zich ook via mijn schoonzus. Moeders ging digitaal een kort tv-interview met hen aan, na veel technische problemen en met een huilende baby-kleindochter op de achtergrond. Voor het eerst op tv, bijna een Bekende Eindhovense. Ik had contact met de voorzitter van de Nederlandse Oranjeverenigingen, ontving telefoontjes van de Gemeente Eindhoven en mails van de ‘Projectleider Protocol’. Mijn contacten werden in 1 keer heel sjiek! Ik kreeg bloemen, kaarten, appjes en handgeschreven brieven op de mat. Veel lieve berichten van buren, kennissen,  oud-collega’s familie, oude schoolvriendinnen, vrienden en vriendinnen en mijn meiden.

Maar de kers op de taart kwam van Maike, redacteur bij Omroep MAX, de omroep die mijn voorleesverhaal voor de koning zou uitzenden. Ze hoorde van mijn boek en de vele pogingen ‘door te breken’. Spontaan nodigde ze me uit aan te schuiven bij Tijd voor MAX. Op de 11e van de 11e om te praten over mijn verhalen én over het feest der feesten: carnaval! Wil je zien hóe spannend ik dit vind: kijk dan donderdag naar Tijd voor MAX.

lisette.folkers@hotmail.com