Een paradijselijk plaatje: een glinsterende oceaan, hagelwit strand, stralende zon, een aqua-blauw zwembad, Beach-bar mét dj. Die na aanvankelijk hakketak-muziek steeds herkenbaardere muziek draait. Uit de tijd van deze oudere jongere.

Hij draait: ‘More than a woman’ en in 1 klap ben ik weer 18. De rieten parasols op het Bonairiaanse strand staan nu op Mallorca, als ik mijn ogen even dicht doe. Ik zie 2 vriendinnen, met wilde krullen, volgeladen koffers en ogen vol verwachting naar deze nieuwe vrijheid en een eindeloze toekomst. We wachten, met de voeten in het warme zand, in de rij op het strand waar de telefooncellen staan om bezorgde ouders te laten weten dat we ongedeerd zijn aangekomen. We wisselen onze eurocheques in voor peseta’s en drinken liters Cuba libre en le mumba.

Zon, zee en strand en nog zoveel meer om te ontdekken en beleven. We gaan stappen tot diep in de nacht, missen iedere ochtend het hotel-ontbijt. Eten onze 1e maaltijd van de dag rond 13.00 uur in een klein tentje. Tosti’s, bitter lemon en Benny Nijman als achtergrondmuziek. Naar het strand, onder een rieten parasolletje. We maken kennis met proppers, discotheken en Engelse pubs. De pubs zijn favoriet, vooral ook door de humoristische, gekke Engelsen. We doen onze handwasjes op het balkon en spitten elke avond onze kledingkast uit want: wat is voor vanavond de beste outfit? Aan de lopende band verliefd, we verdwalen en vinden tegen de dageraad ons hotel weer terug. We geven meer geld uit aan drank dan aan eten en sturen ansichtkaarten met zonnetjes naar het thuisfront.

En worden wéér verliefd. Krijgen de slappe lach en troosten elkaar bij ledevedu. En nu, nu zit ik op- het strand van Bonaire op een prachtig plekje. Gelukkig in de liefde, gelukkig met mijn mooie gezin: dochters, schoonzonen en kleinkinderen. Een prachtig leven, ook nu!

Maar wat zou ik graag nog 1 keer 18 zijn. En níet weten wat ik nu weet, juist niet!