Als je dan toch verdwaalt, zoals ik na een dagje Amsterdam, dan kun je er ook maar beter het beste van maken. De mevrouw van Google-maps was haar stem verloren en zo belandde ik op een afgelegen plek met midden in het landschap een groot pand. Met hierop in grote letters Piet Boon, bekende Nederlandse topontwerper én Martijn de Wit vloeren (www.martijndewitvloeren.nl). Dat beloofde heel wat goeds! En wat voor onverwacht leuke kennismaking met de vloeren van Martijn. Ik heb m’n ogen uitgekeken. Vooral de gietvloeren: strak, trendy én onderhoudsvrij.

Ik denk aan de door mij zo geliefde houten vloer thuis. Jaren voor gespaard en nóg steeds vind ik een eiken planken vloer geweldig. Totdat we, de vloer was na jaren wel toe aan een schuurbeurt, een ondeskundige brokkenpiloot toelieten op mijn favoriete vloer.

Hij bleef maar, zittend op zijn schuurmachine, rondjes draaien op mijn bruine stroken, aldus de vloer jammerlijk bijna gemillimeterd. Bij nadere inspectie bleken de planken beschadigd en geschonden. Met diepe putten en gescheurde stukken. Ik heb de klusjesman met machine en al op straat gezet en even een potje staan janken. Als tijdelijke oplossing maar even een vloerkleed neergelegd op de vloer.

En elke keer wanneer ik nu stofzuig of wanneer we de whit-wash er opnieuw opzetten krijg ik er weer een knoop van in mijn maag. Waar manlief een knoop van in de maag krijgt is het onderhoud van de houten eiken vloer. Eigenlijk zouden we de vloer elke maand moeten behandelen. Als het er twee keer per jaar van komt is het veel…

Dus hóe geweldig zou zo’n gietvloer van Martijn de Wit vloeren wel niet zijn?! Een trendy kleur, betonlook of foto’s en tekeningen mee laten gieten. Het kan ook mét patronen en wordt naadloos gegoten. Er kan vloerverwarming onder, heerlijk voor zo’n koukleum als ik ben. Hij is makkelijk schoon te houden én het allerbelangrijkste:  onderhoudsvrij. Wij zijn dan eindelijk af van de (dreiging) van de maandelijkse onderhoudsbeurten.

Aan zo’n verdwaalstaaltje in Amsterdam heb je nog eens iets. Ik kwam in ieder geval thuis met een hoofd vol ideeën, allemaal live aanschouwd in Noord-Holland. Is toch weer anders dan via het internet.

Bij thuiskomst vertel ik mijn kluspartner enthousiast over mijn ontdekking van de gietvloeren bij Martijn de Wit. Wanneer ik even stop voor een ademteug voorkomt hij verdere geestdrift door droogjes op te merken: “zijn wij eigenlijk, tot jouw grote vreugde, niet boven aan het werk? “ “Zou het niet beter zijn geweest je te richten op een vloer voor de slaapkamers?“

Ai, altijd vervelend als ie gelijk heeft. Nou ja, dan zit er niks anders op dan maar weer rechtsomkeert te maken naar Amsterdam, op zoek naar pvc of laminaat voor “de boven”…