Een aantal jaren geleden wilde ik héél graag een vintage-ogende 2-deurs, oude antieke kast. Ik had een prachtig exemplaar gezien bij een vriendin met een goed gevulde portemonnee. Helaas was de mijne minder goed gevuld, dus mijn toevlucht genomen tot Marktplaats.

Over aanbod niet te klagen, verstand hadden we er niet van, dus gingen we af op de foto’s die de verkopers bij hun kasten hadden geplaatst. Ik viel op een kast met, in mijn ogen, mooie pootjes en een oude uitstraling, heel betaalbaar, aangeboden in de buurt van Utrecht.

Dus op naar de Domstad. Daar aangekomen werden we allerhartelijkst ontvangen door een jong stel, die ons naar benden in de kelder leidde waar de kast met de mooie pootjes stond. Wel op een hele donkere, slecht verlichte plek. Maar ik was zo gretig en wilde zo graag de kast dat ik niet echt heel erg kritisch de nieuw te kopen aanwinst bekeek.

De kast werd in tientallen stukken uit elkaar gehaald en in onderdelen in de kofferbak geschoven. Manlief had er nog een volle dag werk aan om de hele boel, lijkend op een soort van kast, in elkaar te zetten. Oude bomen moet je niet verplaatsen, oude kasten blijkbaar ook niet.

Kreunend onder scheve planken en krakend onder het eigen gewicht stond onze nieuwe aankoop te tollen op zijn mooie pootjes. De planken bibberend en de achterkant krom als een hoepel. Maar snel de hulp ingeroepen van een bevriende timmerman die het oude beestje te lijf ging met stevige, eiken planken, een kloeke hamer een geestdriftige spijkers.

De achterkant van de kast moest worden gesloopt om er een nieuw eikenhouten karkas in te maken met deuren die je wél gewoon kunt sluiten en planken die recht liggen.

Hebberig werd mijn man van die mooie, kromme, oude planken en creatief ging ie aan de slag. Hij zaagde de oude planken op de gewenste maat. Vervolgens kwam het schuren en het in de olie zetten van de oude planken delen. De houten onderdelen werden vervolgens vernuftig aan elkaar gespijkerd. Toen nog 4 XXL-maat grote wielen eronder en klaar was onze “antieke” self-made salontafel.

Tip: koop i.i.g. een wiel met rem; zo voorkom je dat je glaasje buiten handbereik komt wanneer je mededrinkers of het kleine grut aan de haal gaat met de rijdende tafel.

Heb je nog vragen over hoe zo’n tafel precies te maken, laat het dan even weten. Dan vraag ik nog even info op bij mijn nieuwbakken timmer-echtgenoot.