Vroeger, toen ze pas een jaar of 7 was, had ze haar toekomstbeeld al helemaal voor elkaar. Verliefd op Daantje, ook 7, wonend in de straat achter ons. Als ze later groot was, zou ze bij ons op zolder komen wonen, met haar hele gezin. De wieg voor de baby paste tussen de wasmachine en de droger en de zolder bood volgens haar genoeg ruimte voor een zit-slaapkamer.
Huisje, boompje, beestje, toen droomde ze er al van. En nu, zo’n 17 jaar later, gaat haar wens in vervulling. Haar prins op het witte paard is toch niet Daantje gebleken, maar Thom. En die had niet echt veel trek in wonen op zolder bij zijn schoonouders…..Een spiksplinternieuw appartement wordt het, waar ze over een kleine maand in kunnen.
En dan nu; lijstjes maken, winkelstrooptochten, overleggen, elkaars smaken vergelijken en proberen er samen uit te komen. Gelukkig een groot meubelplein op korte afstand. Met hierin ook het blauw-gele woonwarenhuis uit Zweden. De eerste keren ging vriendlief nog fluitend mee. De laatste weken is zijn enthousiasme tanende en kan ie een ongeduldig : “alweer?!” niet binnenhouden wanneer zijn uitverkorene aankondigt dat ze weer eens moeten woonwinkelen.
Ze gaan voor een salontafel en een vloerkleed. Na in een vijftal winkels hiernaar gezocht te hebben komen ze toch weer uit bij het blauw-gele woonpakhuis. En ook daar geen tafel en kleed naar hun zin.
Maar wél heel veel andere woonhebbedingen; een schitterende poster van Venetië, waar ze gewoond heeft, dus die moest mee. Een wc-rolhouder, gastendoekjes, een grote spiegel voor in de gang en een 2-tal houten planken om fotolijstjes op te zetten.
Het toekomstige huisje is in gedachten al ingericht; met alle spullen opgestapeld op 2 zolders bij ouders en schoonouders. Met het boompje en beestje gaat het ook vast goed komen.
Een gedachte over “Huisje, boompje, beestje”