Manlief zit met z’n hoofd in de administratie. Na een hele week werken achter de pc denk ik nu: “Pffff, saai, laten we iets leuks gaan doen. Weer even op pad voor de grote klusmarathon van onze eerste verdieping”. Ongeduldig maan ik hem naar beneden te komen. Hij mompelt afwezig iets over verzekeringen en of we even kunnen overleggen hierover.

Dat kan ook wel een andere keer, denk ik. Hij, echter, is niet te vermurwen en zuchtend klauter ik onze trap op naar het kantoortje. Hij heeft een aantal maatschappijen met elkaar vergeleken, tuuuurlijk weer middels een Excelletje. En FBTO, die uit Friesland, daar gaat z’n voorkeur naar uit. Braaf bekijk ik de gegevens. Verzekerd voor brand-  en waterschade, stormschade of inbraak. Je krijgt hulp van schaderegelaars. Als je bijvoorbeeld niet thuis kunt slapen na een brand of zo. Ik vind het prima en zeg dat hij dat van de week die woonverzekering maar eens moet regelen.

De vrije zaterdag ligt voor ons, óp naar de bouwmarkten. Het eerste en meest arbeidsintensieve karwei worden de twee trappen. Nu nog allebei bekleed met vloerbedekking. Die moet eraf, en vervolgens schilderen in 2 mooie kleuren met moderne, matte verf. Bij elke bouwmarkt krijgen we hetzelfde advies: “niet doen, hels karwei, succes níet verzekerd”. Er wordt gerold met ogen, smalend gelachen. De laatste vak-meneer van de bouwmarkt vraagt zelfs om de boel te filmen. Hij is heel benieuwd naar het resultaat…

We laten ons toch niet afschrikken en de vloerbedekking is binnen een uurtje van de trappen verwijderd. Dan wordt ons duo schoonzonen ingevlogen. De hoofdklusser is goed voorbereid en heeft alle benodigde apparatuur al klaarliggen.

Afbijtmiddel, ijzeren verfkrabbers, mondkapjes én een professionele föhn die heet als lava wordt. De boys gaan rap van start en schoonvaderlief zal zorgen dat de boel goed verhit wordt. Ik ben van de catering en na een uurtje roep ik het drietal voor de koffie naar beneden.

Na een klein half uurtje denk ik iets te ruiken en het is niet het onwelriekende afbijtmiddel. Meer een brandlucht. Terwijl ik opsta zie ik rook onder de deur doorkomen. We weten niet hoe vlug we de gang in moeten om poolshoogte te nemen. Eenmaal bij de trap zien we vuur en een trap in brand.

Op de vierde trede een vermolmde föhn. Enkele treden zijn al aardig aan het wegbranden en de vlammen laaien op.

Wanneer we ons herpakken en op elkaar botsen in de kleine gang gaan we op zoek naar emmers en water. Na de boel zo goed en kwaad als het ging geblust te hebben zien we smeulend hout en enkele weggebrande treden.

De brandweer komt ook nog even langs en verbiedt, na inspectie, nog gebruik te maken van de trap. En adviseert vervolgens om onze verzekeraar te bellen. In paniek keer ik naar mijn echtgenoot. Hij heeft gelukkig, gelukkig, weer eens niet naar mij geluisterd. En dus wél gewoon meteen onze woonverzekering in orde gemaakt. Een wijze les voor ons de verzekering snel te regelen, ook al ben je nog aan het verbouwen.

En nu maar hopen dat behalve keukens, badkamers, zonnepanelen, schuurtjes en tuinhuisjes ook trappen verzekerd zijn…