Met mijn oude schoolvriendin en onze echtgenoten zouden we nu dan toch eindelijk eens naar Naarden rijden om Het Arsenaal van Jan en Monique des Bouvrie eens van binnen te bekijken.

Het is een prachtig vestingstadje, oud, met mooie stadwallen en het pand waar Het Arsenaal in is gevestigd , is mooi, sfeervol en heeft een sjieke uitstraling.

We bekijken het allemaal met grote interesse, de hoge muren, de aparte kunst en de exorbitante prijzen. In een, uiteraard witgeschilderde gang, staan een aantal, uiteraard, witte stoelen in verschillende uitvoeringen op een rij. Het publiek valt uiteen in 2 “soorten”; de nieuwsgierige “bliekers” tot welke groep wij onszelf rekenen en de “kopers”, met verstand van kunst. Althans zo willen zij ons, en zichzelf, doen geloven.

Het kakkineuze gehalte is bij de laatste groep bijzonder hoog. Tot instemming van mijn vriendin.  Gezien haar schrijdende houding en arrogante blik werd zij op de middelbare school gebombardeerd tot “barones”. En nu 40 jaar later wordt ze door haar huidige collega’s “de freule” genoemd.

Met zichtbaar genoegen snuift zij het hoge kakkineuze gehalte op. Zeker wanneer Monique des Bouvrie zelf voorbij gezweefd komt op rode, torenhoge, lakleren pumps. Druk bezig met een stoelendans voor koopgraag publiek.

Het pand is prachtig, de inrichting niet echt praktisch. Maar toegegeven; er zitten leuke vondsten bij. Van bijvoorbeeld een opvallende lamp van stijgerbuizen met aan alle uiteinden, en dat zijn er heel wat, een wit of delfts blauw kitscherig voorwerp, Leuk, die  tegenstelling.

En donkere muren, waardoor alles wat je ertegenaan hangt of zet een mysterieuze uitstraling krijgt.

Want wat waar is is waar: Jan des Bouvrie was echt de allereerste ontwerper in een Nederlands t.v.-programma en heeft geprobeerd Nederland moderner én witter te laten inrichten.

En dat is tot een bepaalde  hoogte gelukt; zoals een collega van mijn vriendin reageerde toen ie hoorde dat we bij Jan des Bouvrie geweest waren: “ik ben een keer bij hem thuis geweest op een feestje, werd met een dronken hoofd wakker op een poef, een witte”!