Manlief komt trots thuis met de aankondiging dat hij een nieuwe 4K tv heeft aangeschaft. Ik heb werkelijk géén idee waar hij het over heeft. Nog voordat ik hem verder heb kunnen vragen wat hij nu precies gekocht heeft, is hij al fluitend naar boven vertrokken. Ik vind hem op ons kantoortje achter de laptop. Normaal gesproken is hij geen fan van werken in het weekend. Nu echter zegt hij vrolijk: Eerst maar eens de postcode check doen: even kijken of in onze straat de wonderen van de 4K televisie al te ontvangen zijn! Om mij vervolgens compleet te vergeten, zo gaat hij op in zijn onderzoek naar het checken van onze postcode.
Nu ben ik pas echt nieuwsgierig geworden en neem weer mijn toevlucht tot meneer Google, die mij waarschijnlijk wél verder kan helpen; Nadere inspectie leert mij dat dit soort tv’s duizelingwekkende aantallen pixels bevatten, je de kleinste details laten zien met een haarscherp beeld én natuurlijke kleuren. Een bioscoop-ervaring als ik de tevreden reviews mag geloven.
En dan moet ik toch weer denken aan mijn vader: vanuit Nieuw Buinen in Drenthe, in de vijftiger jaren van de vorige eeuw, verkast naar de lichtstad om daar bij het grote Philips aan de slag te gaan als glasblazer. Een aantal jaren later werd het een nieuwe functie bij de afdeling Beeldbuizen. Trots was ie op elke tv die onder zijn handen van de band rolde.
Kleine televisies met een dikke toeter aan de achterkant, regelmatig storing: “een ogenblik geduld a.u.b.” en testbeeld op het scherm. Maar een paar zenders en wij waren, door de functie van vaderlief, één van de eersten in de straat met een tv. Kinderen slierten iedere woensdag- en zaterdagmiddag langs ons huis om maar een glimp op te vangen van de kinderprogramma’s op dat betoverende beeldscherm. Buschauffeurs te over, de bushalte stond vlak tegenover ons huis, die in hun pauzes met de handen tegen het raam van ons huis probeerden wat mee te krijgen van alle bewegende nieuwigheden van dat interessante toestel.
Later werd de contactdoos van de televisies van de hele straat in ons huis geïnstalleerd, wij voelden ons bevoorrecht. De daken kwamen vol tv-antennes, zwiepend in de wind. En de enige leverancier was de P.T.T., gemakkelijk en overzichtelijk. Ik hoor mijn vader nóg zeggen, terwijl ik nu kijk naar het stilleven van onze 3 (!) afstandsbedieningen: “had ik maar een hele lange aanwijsstok om tussendoor van zender te wisselen, dan hoefde ik niet elke keer op te staan”.
En nu, nu zijn er in plaats van de P.T.T., legio leveranciers oftewel “providers” die ervoor moeten zorgen dat alle geavanceerde techniek met kastjes en ICT-toepassingen hun wonderbaarlijke eigenschappen op het scherm tevoorschijn toveren. Gelukkig is onze leverancier de KPN, (voluit Koninklijke P.T.T. Nederland N.V.), de opvolger van die goeie ouwe P.T.T. Als de klantenservice hetzelfde is als die van de P.T.T.-mensen komt het zeker goed. En wijzen zij de weg in het land 4K tv.