Zo noemden wij dat vroeger. ik vind het elk jaar weer een heel gedoe; boom uitzoeken, naar huis vervoeren, auto onder de naalden. Zonder kluit? Dan nog emmer en zand. Nachtje laten “bijkomen” in de garage en dan alle Kerstkratten- en dozen weer 2 verdiepingen naar beneden slepen.

Dit jaar leek het me leuk om, in plaats van 1 grote, 2 kleine boompjes op te tuigen. We vonden nog mooie, betaalbare kerstverpakkingen voor de potten van de boompjes, nota bene gewoon bij de Wibra.

Horendol werd manlief van mijn aanwijzingen die volgden toen het tweetal binnen stond. Alles moest symmetrisch, de stand van de zak, van de boom, van de lichtjes (hij weigerde categorisch om nieuwe lampjes aan te schaffen dus niet helemaal gelukt…) en de afstand van de kast. Om het geheel nog wat op te leuken en de kerstboompjes wat hoger te laten staan, timmerde hij nog snel twee kleine krukjes van sloophout in elkaar. Dat dan weer wel!

Dan begint het leuke gedeelte: (hoewel binnen een kwartier de complete huiskamer op z’n kop staat) het uitpakken van de kerstvoorraad. Tevoorschijn komen, zoals elk jaar, de scheef gekleide kandelaartjes van de basisschool van de meiden, een vogel gefabriekt bij de handenarbeid-les, en het “glas-in-lood” kerstkransje van de oudste, van rood doorzichtig papier. Deze wordt al ruim 25 jaar op het raam van de schuifpui geplakt.

En na vaak gewisseld te hebben van kleur kerstbal, van rood en zilver, naar roze naar goud naar wit, komt de verzameling van de afgelopen jaren, verpakt in keukenrolpapiertjes tevoorschijn. Engeltjes in alle soorten en maten, gracieus en glanzend, engeltjes met spekbenen en dikke snoetjes, engeltjes met muziekinstrumenten, in glazen ballen, met open armen die de dennentakken omarmen, van hout, van klei, van papier-maché, van keramiek. Tientallen “vliegen” er door de kerstboom en door het huis.

Vriendinnen en familie verzamelden mee, van kerstmarkt tot zelfgemaakte exemplaren. En, alles wat ik zelf kocht, werd in tweevoud gekocht. Voor later, als ik dood ben, makkelijk te verdelen onder de twee dochters. Ocharm, zitten zij straks opgescheept met de vliegende engelenbrigade. Tot nu toe ogen de erfgenames niet heel erg enthousiast over dit vooruitzicht…