Een goede vriendin appt mij een filmpje door van 4 minuten. Best lang om helemaal af te kijken, vooral in onze snelle digitale wereld.

Maar ik word gevangen door oude, vertrouwde beelden uit de 70-er jaren van mijn jeugd én door de muziek van Roxy Music op de achtergrond:  “more than this”…

Mijn jeugd en puberteit in plaatjes: op de t.v. “ja zuster, nee zuster”, “Pipo”, “Turks fruit” en niet te vergeten “Toppop” met Ad Visser. Daar gingen we voor naar binnen om te kijken. En dan daarna plaatjes luisteren bij “van Leest” en vragen om het flyertje met daarop de wekelijkse Top 40.

Op de lagere school schrijven met inkt, inktpotje geïntegreerd in je lessenaar, landkaarten van Nederland en Europa, tafeltjes leren en vanaf de meisjesspeelplaats stiekem kijken naar de jongens van de jongensschool.

Na school rolschaatsen, liefst Hudora’s met ijzeren wieltjes,  pintollen en elastieken. Britsen met een Wybert-doosje gevuld met zand en touwtje springen.

De melkboer en de bakker kwamen nog aan de deur en eens in de maand de voddenboer. Die zijn komst kenbaar maakte door urenlang door de straten in een eentonige kadans zijn wervend tweelettergrepig-woord in de lucht te schallen: “Vodduh, vodduuuh”.

Van Buisman ging een lepeltje in de koffie en de centrifuge wervelde op maandagen in de keuken. badderen in een kleine douche en ééns in de week een borstrok aan. Op zondag dronken we Exota uit kleine glaasjes en we betaalden nog met guldens. Ons geld veilig gestort op de bank, de administratie hiervan in het spaarbankboekje. Bellen deed je vanuit een telefooncel, met telefoonboeken op z’n kop aan een standaard. Totdat de luxe van een eigen besnoerde telefoon z’n intrede deed.

Stoere jongens heetten Michael en reden op Puch-brommers. De ultieme vrijheid was de tienertoerkaart; treinen, zonder ouders, door Nederland met vrienden of vriendinnen.

Muziek kwam uit de radio, werd opgenomen met een bandrecorder, later vervangen door het veel modernere cassettebandje. Fonduen was feest-eten en logeetjes sliepen in het opklapbed, normaal verscholen achter een gordijntje (het bed dan, niet de logeetjes;}).

En ja, natuurlijk is er heel veel veranderd. En hoe leuk die “goeie, ouwe tijd” ook was en hoe leuk het ook is om “ouwe koeien uit de sloot te halen”, het nu is ook weer nieuw en verrassend met alle nieuwigheden, uitvindingen en snelheid.

En gelukkig wordt er nog steeds buiten gevoetbald, binnen gegourmet, via de telefoon naar muziek geluisterd en de huizen warm en gezellig ingericht. Deze nieuwe tijd is de historie van onze kinderen en kleinkinderen, waar zij misschien over tientallen jaren, met iets van heimwee ook naar terugverlangen. “More than this”…